Czym jest paradontoza i jak ją leczyć?

Paradontoza, znana także jako choroba przyzębia, to stan zapalny tkanek przyzębia, w tym dziąseł, kości i struktur utrzymujących zęby. Choroba ta jest spowodowana obecnością płytki nazębnej i kamienia nazębnego, prowadząc do utraty zębów. Leczenie paradontozy polega na usuwaniu płytki i kamienia nazębnego, a także na leczeniu stanu zapalnego przyzębia, często wymaga również chirurgicznego interwencji w zaawansowanych przypadkach. Regularna higiena jamy ustnej i wizyty u stomatologa są kluczowe w profilaktyce tej choroby.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, przeczytaj dalszą część artykułu, która zawiera bardziej szczegółowe informację.

Przyczyny paradontozy

Paradontoza, inaczej nazywana chorobą przyzębia, to poważne schorzenie jamy ustnej, które może prowadzić do utraty zębów. Przyczyny paradontozy są złożone i często wynikają z interakcji wielu czynników. Oto główne przyczyny paradontozy:

• Rola płytki nazębnej i kamienia nazębnego: Główną przyczyną paradontozy jest nadmierna ilość płytki nazębnej, która gromadzi się na powierzchniach zębów. Płytka nazębna to warstwa bakterii i resztek pokarmowych, która tworzy się na zębach, zwłaszcza w miejscach trudno dostępnych dla szczoteczki do zębów. Jeśli płytki nazębnej nie usuwa się regularnie poprzez szczotkowanie i nitkowanie, może ona mineralizować się i tworzyć twardy kamień nazębny. Obecność kamienia nazębnego przyciąga jeszcze więcej bakterii, co prowadzi do zapalenia dziąseł i dalszego zaawansowania paradontozy.
• Genetyka i dziedziczność: Niektórzy ludzie mogą być bardziej predysponowani do rozwoju paradontozy ze względu na dziedziczenie określonych cech genetycznych. Jeśli osoba ma rodziców lub bliskich krewnych cierpiących na paradontozę, istnieje większe ryzyko wystąpienia choroby w jej przypadku.
• Palenie tytoniu i wpływ na zdrowie przyzębia: Palenie tytoniu jest silnie związane z paradontozą. Substancje chemiczne obecne w tytoniu wpływają negatywnie na zdrowie dziąseł i tkanki przyzębia. Palacze są bardziej podatni na rozwijanie się paradontozy, a leczenie może być mniej skuteczne w ich przypadku.
• Inne czynniki ryzyka: Istnieje wiele innych czynników ryzyka związanych z paradontozą, takich jak cukrzyca, stres, zmiany hormonalne u kobiet (np. w okresie ciąży lub menopauzy), niedożywienie, a także niektóre choroby układu immunologicznego, które mogą wpłynąć na stan przyzębia.

6 objawów paradontozy

Objawy paradontozy mogą być subtelne i często są bagatelizowane, ale ich wcześniejsze rozpoznanie i leczenie jest kluczowe dla zachowania zdrowia przyzębia. Paradontoza może być niesymptomatyczna w początkowych stadiach, dlatego regularne wizyty u stomatologa są kluczowe dla wczesnego wykrycia choroby. Jeśli zauważasz któreś z poniższych objawów, powinieneś skonsultować się z lekarzem stomatologiem, aby podjąć odpowiednie kroki w kierunku diagnozy i leczenia paradontozy.

1. Opuchnięte, zaczerwienione dziąsła: Jednym z pierwszych objawów paradontozy jest opuchnięcie i zaczerwienienie dziąseł. Zdrowe dziąsła powinny być różowe, gładkie i jędrne. Jeśli dziąsła stają się czerwone i obrzęknięte, może to być oznaką stanu zapalnego.
2. Krwawienie podczas szczotkowania lub nitkowania: Krwawienie dziąseł podczas mycia zębów lub stosowania nici dentystycznej to częsty objaw paradontozy. To zjawisko może sugerować obecność zapalenia dziąseł.
3. Odklejanie się dziąseł od zębów: W miarę zaawansowania paradontozy dziąsła mogą się oddzielać od powierzchni zębów, tworząc tzw. kieszenie dziąsłowe. Te płytkie, pionowe przestrzenie mogą stanowić miejsce dla bakterii i osadów, co pogarsza stan dziąseł.
4. Głębokie kieszenie dziąsłowe: W zaawansowanym stadium paradontozy kieszenie dziąsłowe mogą stać się głębsze i bardziej widoczne. To oznacza, że stan przyzębia pogarsza się, a proces chorobowy postępuje.
5. Nadwrażliwość zębów: Niektórzy pacjenci z paradontozą mogą odczuwać nadwrażliwość zębów na gorące, zimne lub słodkie pokarmy i napoje. To wynika z obniżonej ochrony dziąseł i wystawienia korzeni zębów.
6. Nieświeży oddech: Choroba przyzębia może również powodować nieświeży oddech. Bakterie obecne w kieszeniach dziąsłowych produkują nieprzyjemne zapachy.

Diagnoza paradontozy

Diagnoza paradontozy jest kluczowym etapem, który umożliwia lekarzowi stomatologowi określenie rodzaju i zaawansowania choroby. Na podstawie diagnozy opracowywany jest plan leczenia, który ma na celu kontrolowanie i poprawę stanu przyzębia oraz utrzymanie zdrowia jamy ustnej pacjenta. Regularne wizyty u stomatologa pozwalają na monitorowanie stanu przyzębia i wczesne wykrywanie ewentualnych problemów.

Badanie stomatologiczne i ocena stanu dziąseł i przyzębia:

• Diagnoza paradontozy zwykle rozpoczyna się od dokładnego badania stomatologicznego przeprowadzanego przez lekarza stomatologa lub higienistę stomatologicznego. Podczas tego badania lekarz ocenia ogólny stan zdrowia jamy ustnej, w tym kondycję dziąseł i przyzębia.
• Podczas badania stomatologicznego lekarz ocenia, czy dziąsła są opuchnięte, zaczerwienione, krwawią podczas nacisku, czy występują oznaki odklejania się dziąseł od zębów. To istotne informacje, które mogą sugerować obecność paradontozy.

Radiografie:

• Radiografie stomatologiczne (zdjęcia rentgenowskie) są często wykorzystywane do oceny stanu przyzębia i kości zębowej. Radiografie pozwalają na zobrazowanie struktur, które nie są widoczne podczas zwykłego badania stomatologicznego.
• Dzięki radiografom lekarz może ocenić stopień zaawansowania paradontozy, obecność ewentualnych ubytków kości oraz inne zmiany patologiczne.

Pomiar kieszeni dziąsłowych:

• Pomiar kieszeni dziąsłowych to kluczowa procedura w diagnozowaniu paradontozy. Kieszenie dziąsłowe to pionowe przestrzenie między dziąsłami a powierzchnią zębów. W zdrowej jamie ustnej są one stosunkowo płytkie i trudno dostępne dla bakterii.
• Stomatolog lub higienista stomatologiczny używa specjalnej sondy, aby zmierzyć głębokość kieszeni dziąsłowych przy każdym zębie. Głębokie kieszenie dziąsłowe są jednym z głównych wskaźników paradontozy.
• Pomiar kieszeni dziąsłowych pozwala na określenie stopnia zaawansowania choroby oraz planowanie dalszego leczenia.

Etapy leczenia paradontozy

Leczenie paradontozy jest procesem wieloetapowym, który wymaga regularnych wizyt kontrolnych u stomatologa oraz dbałości o higienę jamy ustnej w domu. Wczesna diagnoza i skuteczne leczenie paradontozy są kluczowe dla zachowania zdrowia przyzębia. Obejmuje szereg etapów, które są dostosowywane do stopnia zaawansowania choroby oraz indywidualnych potrzeb pacjenta.

Główne etapy leczenia paradontozy:

• Skaling i root planing: To jedne z podstawowych kroków w leczeniu paradontozy. Skaling polega na usuwaniu płytki nazębnej oraz kamienia nazębnego z powierzchni zębów i pod linia dziąseł. Root planing natomiast to proces wygładzania korzeni zębowych, aby zapobiec dalszemu gromadzeniu się płytki nazębnej. Procedura ta pomaga w usunięciu źródła infekcji i zapalenia.
• Chirurgiczne procedury periodontologiczne: W zaawansowanych przypadkach paradontozy może być konieczne przeprowadzenie chirurgicznych zabiegów periodontologicznych. Mogą one obejmować podniesienie błony śluzowej, przeszczepy dziąseł, regenerację kości, czy też usunięcie zębów, które nie można uratować.
• Terapia laserowa: Współczesna stomatologia korzysta również z terapii laserowej w leczeniu paradontozy. Laser może być wykorzystywany do dezynfekcji kieszonek dziąsłowych, usuwania płytki nazębnej oraz przyśpieszania procesów gojenia.
• Terapia antybiotykowa: W niektórych przypadkach lekarz stomatolog może zalecić terapię antybiotykową, aby zwalczyć infekcję przyzębia. Antybiotyki mogą być podawane doustnie lub stosowane miejscowo.
• Zabiegi rekonstrukcyjne: W celu przywrócenia zdrowego przyzębia i utrzymania funkcjonalności jamy ustnej, mogą być wykonywane zabiegi rekonstrukcyjne. Mogą one obejmować przeszczepy kości, przeszczepy dziąseł, czy też stosowanie materiałów regeneracyjnych.